Kütüp-anne Platformu
Raflar Dolusu Kitap İmkânların kısıtlı olduğu zamanlarda, çok çocuklu bir ailede büyüyen annem bize hep ne kadar şanslı olduğumuzu söylerdi. Her akşam en az iki kitap okurduk beraber, biri benim, diğeri kardeşimin seçtiği… Sonra o kitaplar üzerinde konuşurduk, o dönemin Yazının Devamını Okumak İçin Tıklayınız
“Motoroloji”* Güngörmüş bir ırmak o. O zamanlar çok genişti. Ve derin, deli dolu, çağıldayarak akan suları vardı. Çocuk nedense ısrarla “dere” diyor. Ve ırmağın suları için “bembeyaz”. Yıllar sonra o günleri anımsayınca, ırmağı Ova adlı gelinin gerdanındaki gümüş Yazının Devamını Okumak İçin Tıklayınız
Kitapseverler, sadece okumayı değil, kitabın kokusunu, sayfalarına dokunmayı, kitaplarla dolu bir odaya girmeyi, bilhassa eski ciltli kitapların yer aldığı sahafları ve tabii ki kütüphaneleri de sever. Ben çocukluk ve ilk gençliğimin kitapçı ve sahaflarda geçtiğini söyleyebilirim, ancak ne yazık ki Yazının Devamını Okumak İçin Tıklayınız
Kütüphanelerin benim için ne anlam ifade ettiğini açıklayabilmem, sanırım içimdeki dedeyi uyandırıp “nerede o eski bayramlar” ruhuna bürünmemi gerektiriyor. (Evet, benim içimdeki yaşlı insan nedense nine değil, dede.) Teknolojinin bizi dönüştürdüğü robotumsu, tekdüze, birbirinin aynı halden kesinlikle hoşlanmıyorum. Ve bu Yazının Devamını Okumak İçin Tıklayınız
Çocukken kütüphane kartım vardı. Her hafta bir kitap seçer, merakla ve heyecanla okur, sonraki hafta değiştirmek için yine kütüphanenin yolunu tutardım. İçerideki yoğun kitap kokusunu duyunca ve masalara oturmuş, başları kitaplara eğilmiş çocukları görünce içimi bir sıcaklık kaplardı. Kendimi evimde Yazının Devamını Okumak İçin Tıklayınız